„Choruje ktoś wśród was? Niech sprowadzi kapłanów Kościoła, by się modlili nad nim
i namaścili go olejem w imię Pana. A modlitwa pełna wiary będzie dla chorego ratunkiem
i Pan go podźwignie, a jeśli popełnił grzechy, będą mu odpuszczone”.
List św. Jakuba 5,14-15
Sakrament namaszczenia chorych wbrew obiegowej opinii nie jest ostatnim namaszczeniem (chyba, że przez zwłokę i zaniedbanie osób opiekujących się chorą osobą kapłan zdąży z posługą tuż przed jej zgonem). Każdy sakrament jest widzialnym znakiem niewidzialnej łaski i miłości Boga do człowieka. Ewangelie opisują liczne uzdrowienia, których Jezus dokonywał wobec chorych. Także dzisiaj przychodzi do ludzi ze swoją łaską w posłudze, którą w Jego imieniu sprawuje Kościół w sakramencie namaszczenia chorych. W tym sakramencie Bóg uzdrawia duszę człowieka poprzez spowiedź i sakramentalne rozgrzeszenie oraz ciało człowieka poprzez ulgę w cierpieniu, siłę w znoszeniu ciężaru choroby a także, jeśli jest taka wola Boża, całkowite uzdrowienie z choroby. Ważne jest, by osoba chora mogła świadomie uczestniczyć w tym sakramencie, dlatego nie powinno się zwlekać z tą posługą.
Sakrament namaszczenia chorych jest udzielany:
– podczas Mszy św. w dniu 11 lutego
(jest to wspomnienie NMP z Lourdes i Światowy Dzień Chorego)
– indywidualnie każdego dnia
po wcześniejszym zgłoszeniu osoby chorej w kancelarii parafialnej
Dodatkowo kapłani z posługą udają się do chorych
– w każdy I piątek miesiąca (9:00 – 11:00)
– oraz w wyznaczonym dniu przed Bożym Narodzeniem i Wielkanocą
Sakrament namaszczenia chorych może przyjąć osoba która:
– jest ochrzczona i wierząca oraz wyrazi wolę przyjęcia tego sakramentu
(w wypadku kiedy osoba chora jest nieprzytomna lub jest z nią utrudniony kontakt, w jej imieniu o udzielenie sakramentu może poprosić najbliższa rodzina)
– choruje na ciężką lub poważną przewlekłą chorobę
– jest w podeszłym wieku
– jest w sytuacji zagrożenia życia
Sakrament ten można przyjąć raz w czasie trwania poważnej choroby. W przypadku chorób długotrwałych i przewlekłych można przyjąć go drugi raz.
Przed wizytą kapłana w domu chorego należy:
– poinformować kapłana o stanie w jakim jest chory
– przygotować w pokoju chorego stolik nakryty białym obrusem, świece, krzyż, naczynie z wodą święconą i kropidło (tak jak na kolędę)
– poprosić domowników, by w tym czasie byli obecni w domu, aby przez wspólną modlitwę wyprosić potrzebne łaski dla chorego.